Regen en afmeldingen

Een flink aantal skaters heeft vandaag andere plannen en verder regent het tegen 10 uur nog. Geen rit dus.

Achtje bij Kamerik

Het was 9:30 en we waren met vijf personen verzameld op de carpoolplaats. De lucht was strak blauw hetgeen ons goede moed gaf. Met de auto via Utrecht-Noord naar het Oortjespad in Kamerik gereden. Aangezien Joop hier direct was heen gereden waren we met 6 personen. In de laatste kilometer begon het te regenen (zoals weerman Hidde had voorspeld), daarom werd besloten tot een kopje koffie/thee in de auto. Bert was namelijk op alles voorbereid. Het regenen stopte redelijk snel en toen kwamen er allerlei bezwaren van Hidde, Jeanette en Wil zoals wegdek te nat en zo. Bert en Johan motiveerden echter de club en we gingen nadat Bert zijn remblok had uitgewisseld op weg. De weg was in het begin nog wel nat maar hier merkten we nauwelijks iets van. Wel kon je even later op de route merken dat het herfst is geworden (technisch gezien was het tot 17 uur nog zomer) want deze lag bezaaid met takjes hetgeen door Jeanette niet gewaardeerd werd. Verder was de route erg mooi, het ging langs leuke boerderijtjes, weilanden en sloten die soms hoger lagen dan de weg. Al gauw trokken de dames laagjes uit . . . Bij het einde van het eerste rondje (24 km) kwam er een zwarte wolk boven ons hangen, gelukkig viel hier slechts een weinig regen uit. Op de parkeerplaats aangekomen trakteerde Bert ons op een fruithapje (zeg maar hap) en aardbeien-sinaasappelsap.  Niet lang daarna reden we met ons allen de andere kant op voor rondje 2. Bert leidde ons voortreffelijk, geen getreuzel bij kruispunten e.d., echt goed voorbereid (en goed bewegwijzerd deze route). Zo ging het door Kanis, Kamerik en schampten we Woerden. De dames wilden een iets korter rondje gaan rijden, dus gingen we verder in 2 groepjes. De vrouwen rijden de rood-gestippelde route retour naar de parkeerplaats en de heren rijden verder naar Kasteel de Haar te Haarzuilen. Iets later op de route is de oprit van een bedrijf gerepareerd met uiterst zacht asfalt, Bert en Hidde rijden voorop en blijven op de been maar Joop komt ten val. Johan achteraan rijdend is op tijd gewaarschuwd. Joop heeft een schaafwond aan zijn knie en een paar bebloede vingers. Hidde nightengale is echte paraat met pleisters en natuurlijk kon Bert witte handdoekje een rood kleurtje gebruiken. Hierna rijden we zonder verder problemen naar de parkeerplek alwaar de dames reeds aanwezig zijn. Tijd voor de door Bert verzorgde lunch dus. We rijden naar een bank plus tafel circa 300 meter verderop en zien tot onze verbazing Bert flink uitpakken. Even later staat de tafel gedekt met echte borden, bestek, drinken, een eitje (nog een beetje warm) en allerlei lekkers. Kortom smullen voor ons. Bert was al vroeg naar de markt geweest vanmorgen om dit alles te halen. Echt helemaal te gek. De lunch werd afgesloten met een toost op het in aantocht zijnde kleinkind van Bert en Magda. We waren omstreeks 16 uur weer op de carpool te Huizen. Het was 3 jaar geleden (15 augustus 2009) een mooie tocht en dat is het nog steeds. We hadden geluk met het weer en de verzorging die door Bert was geregeld verdient een 10+.

Rondje Mijnten

Zes personen stonden 9:30 op de carpool en Bert had geluk dat we druk aan de klets waren en hij dus ondanks zijn late aankomst kon inschuiven. Met 2 auto's reden we naar Nijkerk, alwaar we Jorien en Paul troffen. Totaal dus met 9 personen. De hoogste opkomst van dit jaar (tot nu toe). Op het programma stond het langste Mijnten rondje van hun Klavertje-4 tocht. Deze hadden we nog niet gereden. Hidde en Johan waren de kaartlezers en zo gingen we op pad. De route leverde soms enige discussie op maar was goed te volgen. Slechts op 2 punten zijn we afgeweken: 1x een klein stukje omgereden en 1 maal koffie in Hoevelaken (zie de in rood aangeven stukjes op de kaart). De tocht voerde ons door kleinschalig boerenland met leuke boerderijtjes en kleine gemeenschappen. Van de wind hebben we dan ook niet veel last. Halverwege had Jorien een moeilijk moment maar dankzij uit Oostenrijk geimporteerde druivensuikers ging het daarna beter. Hierna verloor Arnolda haar zonnebril en ging Paul een stukje terug om deze Lidl Gucci te halen ( pech of was het een knap uitgevoerde vertragingstactiek van Arnolda?), Hidde wierp zich daarna op als algemeen zonnebril vervoerder en verzamelde ze in zijn rugzak. Na de zonnige opklaringen werd het namelijk weer bewolkt. Bij een massage salon gingen we rechts en even later bleek dat Joop zijn voeten nog even moesten wennen aan zijn andere skates, een moment om blarenpleisters te plakken door Johan was het gevolg. Hierna zijn we doorgereden naar Mijnten alwaar Bert even een remblokje moest halen, Wim liet even naar zijn rammelende skates kijken en er natuurlijk nam menigeen een kijkje in de winkel. Hierna was het de hoogste tijd voor koffie (we hadden er zo'n 30 kilometer op zitten). Besloten werd om het eerste terras in Hoevelaken aan te doen. Dit was een snackbar met koffie en thee, bediening was druk met andere zaken en op het moment dat Johan zou gaan informeren kwam er een meisje/vrouw langs die ons tipte dat we daar helemaal verkeert zaten en we iets verder moesten gaan. Zo gezegd zo gedaan en dit bleek inderdaad een veel beter terras met koffie/thee en gebak. Jo en Jo trakteerden het stel en daarna ging weer op weg. Onderweg naar Vathorst was het Paul die een wesp had ingehuurd om voor vertraging te zorgen door zich te laten steken (risicovolle zaak). Na Vathorst kwam het Nijkerker stoomgemaal in zicht en het Nijkerkernauw. Nog een stukje langs de provinciale weg en we waren terug bij de auto. Omstreeks 14 uur waren we weer op de carpool. Een mooie en goed te rijden tocht. 

Laatste woensdag van seizoen

Ja, u leest het goed. Het is alweer de laatste woensdagavond van het seizoen, het wordt te donker 's avonds. We waren met 7 personen en op de carpool voelden we enige drupjes, het mocht geen naam hebben. Hidde stond zich te verkleden. Johan dacht aan een rondje Eemnes, maar de rest niet, dus gingen we naar de Stichtsebrug voor een rondje polderen (het is vandaag tenslotte een dag om met politiek bezig te zijn, en nee we stemmen niet op de partij voor de skaters). De drupjes stopten toen we onze skates onder gebonden hadden en we reden langs de windmolens oostwaarts. We zagen een vrijwel complete regenboog boven Zeewolde, erg mooi. Joop is aan zijn staar geholpen en zag het pad weer scherp liggen. Aan het eind van de windmolens ging het met het pad mee naar links en daarna de eerste weer links, het tempo zat er goed in. Tussen de landerijen door met gelukkig weinig modder op de weg. We kwamen aan de praat met een landbouwer die vertelde dat er dieven in de polder zijn die de oogst weghalen, treurig. Via een goed pad tussen de weilanden door komen we weer op bekendere wegen en rijden we terug naar de auto bij de Stichtsebrug. Nadat iedereen de skates had opgeborgen was er een korte vergadering aangaande de komende 2 zaterdagen. U leest hier meer over in de mail.

Heen en weertje

Vandaag verzamelde Wim, Jeanette, Wil en Jorien zich om te gaan skaten. In de mail was al afgestemd om een kort rondje te doen in verband met allemaal leuke middagactiviteiten thuis. We reden eerst naar de brug met de "afwerkplek", maar daar hadden we last van de triatlon van Almere. Dus door met de auto naar de Stichtse Brug. Besloten om van daaruit een heen en weertje te doen naar Almere Haven. Het begon een beetje als een stille tocht. Als je je mond open deed had je namelijk kans op zwermen muggen naar binnen. Wil en Jorien hadden ook geen bril op dus moesten ook met half dichte ogen rijden. Maar alles beter dan de houtsnippers en troep op de weg van woensdag ;-). We zijn lekker doorgereden naar het Zilverstrand en daar gekeerd. Op de terugweg even gerust op een terras met lounge set. Koffie en en thee zonder taart. Nog Belgen ontmoet die een deelneemster van de triatlon kwamen supporteren. Als verrassing hadden ze ook haar zoontje meegenomen als toeschouwer. Deze dame zal vandaag 14 tot 15 uur aan het sporten zijn. Wij waren rond 12.15 alweer terug bij de auto.

Verdwaald met hindernissen

Arnolda en ik (Hidde) kwamen aangereden op de carpool. Omdat er nog niemand was besloten we nog even te wachten. Kort voor 19.00 uur kwam Willie van achter een PC-Hoofdstraattractor aanlopen. Ze wilde verstoppertje spelen maar had dat nog niet met ons gedeeld. Buut Willie! De Eemnesser polder hadden we wel een keertje gezien en gingen voor een klein rondje Almere-Haven. Naar de opstap-plek achter de Shell en op naar het “Kasteel”. Daar werd het rondje nog meer ingekort. Rechtdoor en even daarna rechts naar de Manege. We hadden echter iets te veel rechts gehouden want we kwamen op een slingerpaadje met een overmaat aan houtsnippers. #%@&*#$#@!*& Erg vervelend skeeleren. Uiteindelijk kwamen we bij de wijk “Overgooi” bij de Gooimeerdijk en reden we door het circelbos weer terug. Dat Arnolda nog even moest wennen aan haar rem bleek toen we vanaf de dijk door het hek naar beneden het circelbos in wilde. Pas op het eind rende ze het gras in en kwam met een sierlijke beweging tot stilstand. Voor ons alle drie, toch weer even schrikken.

Appeltaart in Vathorst

Stralend weer, nieuwe route, heerlijke theetuin, goed gezelschap en ……. een 50 plusser gereden! Het goede gezelschap bestond uit Jorien, Will, Bart, Wim, Paul, Hidde en Jeanette. Jorien wist ons met haar beloofde zelf gebakken appeltaart naar Vathorst te lokken. Vanaf de carpool naar de Eempolder, via Baarn naar haar huis (de route is door Hidde in beeld gebracht, verlevendigd met foto’s en film). De stemming zat er goed in, ondanks het feit dat Jorien op de carpool meldde, dat haar appeltaart misschien niet heel goed was gelukt. Een (ook zelf gemaakte) citroenkwarktaart kon eventueel ook ingezet worden, wat ons gerust stelde. Het was zo’n stralende nazomerdag: wandelaars, fietsers, bootjes, groene weilanden, wuivend riet, paarden, koeien en schapen. Genieten dus! Voor de pauze gingen er al stemmen op om deze route vaker te rijden. Tijdens de pauze werd geopperd om één keer per maand Joriens theetuin aan te doen. Haar theetuin blijkt namelijk een paradijsje te zijn, haar ‘mannen’ gastvrij en de appeltaart heerlijk. Sommigen wilden ook nog graag de citroenkwarktaart proeven: bescheidenheid is niet ieders deugd. Goed gehumeurd werd de route terug aanvaard in een rustig maar stabiel tempo. Eensgezind vormden we een tijdlang een mooi rijtje. Bij Eembrugge in de buurt kregen diverse mensen last van lijf en leden, zoals voeten, rug en dijen. Dan wordt het gemaaltje bij Eemnes een lastige hobbel, het mooie pad langs de Eem zwaar asfalt en de brug over het viaduct een laatste beproeving. We waren blij, dat de skates uiteindelijk uit konden. Maar: meer dan 52 kilometer skaten, daar zijn we toch wel trots op!