Voor de tweede keer naar de 1000

De laatste tocht van 2013 (op de snertrit na) is aan de orde. Het is zowaar een droge dag en met ons vijfen staan de om 10 uur op de carpool. De straten zijn kletsnat, dus wordt gekozen voor een route zonder teveel bladeren. Uiteindelijk word besloten om vanaf de carpool naar de Stichtsebrug te rijden en dan langs de dijk naar de Hollandebrug en retour via dezelfde route. Om 10 uur gaan we op pad, er staat veel wind (4-5) uit zuid-zuidwestelijke richting die we eerst in de rug hebben. Het eerste fietspad (kort stukje) is oppassen vanwege de bladeren maar daarna gaat het prima en hebben we weer grip op de weg. Na de brug gaan we langs de dijk naar Almere-Haven, ook hier voldoende grip echter op diverse plaatsen liggen en natte graspollen op het pad die glad zijn. Op weg naar de Hollandsebrug hebben we de wind toch nog aardig tegen en Wil ziet het niet zitten om helemaal naar de brug te gaan, echter sportvrouw die ze is, ze zet door en bereikt de brug toch. Een kort moment van pauze en dan zetten we koers naar Almere-Haven voor een bakkie. Nu hebben de wind in de rug en gaat het met een lekker gangetje voorwaarst. In de haven ligt een nogal speciale boot (link), het is museum vlotburg waar men een uitstapje kan maken naar de tijd van ridders, kastelen en jonkvrouwen. Bij Bakboord stond er een wijntje (kleintje) klaar om een feestje te vieren, Johan heeft dit seizoen 997 kilometer gereden en bereikt vandaag de 1000 kilometer mijlpaal net zoals Hidde een paar weken geleden. Dit moest dus gevierd worden. Na het wijntje kwam de koffie/thee met een gebakje. We bestelden 4 aardbeien taartjes en 1 appeltaart (Bart). Na enige tijd kwam de serveerster terug met een klein detail, er waren gaan aardbeien!, wel een keuze uit citroen of chocolade. Dit veranderde de bestelling in 3 appeltaart en 2 chocoschuitjes. Zag er heerlijk uit en we lieten het ons goed smaken. Na deze stop ging het terug naar de Stichtsebrug. Wil had flink baat bij haar chocotaartje want ze ging er vlot vandoor. Jeanette en Johan reden achteraan. Bij de brug aangekomen wachtte ons nog een uitdaging, de wind had we pal tegen en dat merkten we. Dit laatste stuk ging dan ook niet snel maar we hebben het wel allen gefixt. En zo zit met deze 36 kilometer de laatste tocht van dit seizoen er op. Hidde heeft dit seizoen de meeste kilometers gereden, het is natuurlijk even afwachten of dezen allemaal worden gehonoreerd ;-). Op de valreep steekt Bart Joop nog voorbij in het klassement.

Wederom naar Spakenburg voor de koffie

Dit verslag is aan de late kant. Reden: verwarring bij de secretaris, er worden twee verslagen ingezonden ter publicatie. Of was het gewoon blijven liggen? Enfin, beide verslagen gaan dus over dezelfde tocht. Wat nu gedaan? Besloten wordt om beide te plaatsen. Bert en Jeanette zijn dus van onderstaande de auteurs.

Bert schreef: Op de carpoolplaats meldden zich Wil, Bert, Jeannette en precies om 10.00 uur ook Wim. Bert had onderweg van huis naar de carpoolplaats behoorlijk wat hinder ondervonden van losgewaaide takjes van de bomen, dus zijn voorstel was het “open veld” op te zoeken en allen waren het daar mee eens. Na overleg werd besloten te starten, vanaf de carpoolplaats en via de polder van Eemnes te rijden naar Spakenburg. Uiteraard werden de kilometerstanden doorgenomen, gezien het feit dat H en J afwezig waren, maar besloten werd geen doorbraak te forceren (volgens Bert ook niet mogelijk, omdat dan op een of andere manier de rit geseponeerd zou worden, met een verzonnen reden waar weer geen speld tussen te krijgen zou zijn). Dus over de A27, via de Meentweg naar de Eemnesser polder. De meisjes waren gezellig aan het keuvelen wat een grote invloed had op voortgang cq snelheid van de dames. Bert en Wim probeerden voorzichtig hen daarop te attenderen want ze kunnen niet alleen lekker skaten, maar zijn ook niet op hun mondjes gevallen, dus voorzichtigheid geboden. Het hielp niet direct, maar dat was geen ramp want precies op tijd arriveerden zij bij het trekpontje, die inmiddels door de heren naar hun kant was gelierd. Een duurloper aan de overkant was zo vriendelijk de taak van het lieren over te nemen en daarna ging het vanaf de pont direct door naar het centrum van Spakenburg. In de chocolade/koffie/thee bar naast Restaurant de Mandemaker werd een kopje koffie of thee genuttigd met de nodige bonbons, verrukkelijk. Jeanette kon het niet laten en moest al het lekkers even op de gevoelige plaat vastleggen. Na de koffie weer de zelfde weg terug gereden, tot bij de ophaalbrug bij de haven van Eemnes. Daar werd de kortere route gekozen, langs de voormalige Ocrietfabriek (een voorbeeld van recessie perikelen) naar het gemaal, over het bruggetje direct links en daarna rechts weer op de route terug naar de carpoolplaats. Een prachtige rit, zonder losliggende takjes en aan het eind zelfs lekker zonnig. Het aantal kilometers is niet precies bekend, maar zal toch de 35 kilometer zeker benaderen en de gemiddelde snelheid ……., ik denk 16,9 !!!

Jeanette schreef: Vandaag moeten we de 2 koplopers missen. Bert, Willie, Wim en Jeanette staan voor een dilemma: gaan we naar Leeuwarden en weer terug, om zo de koplopers van hun plaats te verdringen? Wordt het de Almeerse dijk, een rondje Eempolder of Spakenburg? Jeanette mag van Bert beslissen. Dan wordt het natuurlijk Spakenburg. Mooi weer, droge wegen en een opgewekt gezelschap. Bert vindt de dames te opgewekt: of ze niet zo veel willen kletsen maar meer doorrijden. Zo’n opmerking helpt natuurlijk niet; integendeel! Waarop Bert wijs wordt en de kop neemt van een rijtje van 4. Bij de fietspont neemt Willie (jawel Hidde!) de slinger, nadat eerst de ‘opstapklep’ met vereende krachten omhoog is getild. Als het pontje de overkant bereikt, blijkt de ‘afstapklep’ weer onder de wal te hangen. Gelukkig staat er een hardloper aan die kant en tilt de klep op onze aanwijzingen omhoog, zodat we weer contact met de wal hebben. Conclusie: op de terugweg deze pont vermijden! Zoevend gaan we verder naar Spakenburg: wat zijn die wegen toch mooi glad. Er wordt koffie en thee gedronken bij de Chocolate Company, een ideetje van Jeanette. Willie staat erop om ons te trakteren; Wim moet tot volgend jaar wachten. Het smaakt zo goed, dat de heren nog een koffie bestellen. Waarschijnlijk wentelen zij zich in het aangename gezelschap. Welgemoed wordt de teugweg aanvaard, met een kleine variant door een stukje Eembrugge aan te doen. Weer in de polder aangekomen, wordt de afstand tussen de dames en de heren groter. Besloten wordt, om -na een versterkend pepermuntje van Bert- ons op te splitsen. Ieder heeft namelijk andere belangen en/of verplichtingen: Bert snakt naar zijn spiegelei, Wim gaat bijna (weer) met vakantie, Willie wil lekker uitrijden en Jeanette wil ook nog foto’s maken.  Zo gaat ieder zijns weegs. De een-na-laatste tocht van dit seizoen zit erop: het was een mooie tocht en dat was het!

Redactie: Wim passeert Arnolda en Roel in het klassement. Nummers 1 en 2 onaangetast bovenaan.

 

Driemanschap de mist in

Ten eerste even een rectificatie/aanvulling op het vorige verslag. Hidde merkte terecht op dat Jeanette 1 punt voor het bergklassement heeft gescoord. Waarvan acte. Dan de rit van vandaag.

Die begon met een discussie op de carpool over het wel of niet gaan rijden. De straat was nat, de lucht grijs en er was vrijwel geen wind. Hidde vond het niet verantwoord en Bert die vaak met de skates naar de carpool komt durfde dit vanmorgen niet aan. Johan wou wel graag een rondje draaien en had zelfs een route voorstel gedaan voor een nieuw rondje. Na effe polderen besloten we om het te proberen dus reden we naar de Stichtsebrug om vandaar naar de Hollandsebrug te rijden. Als het dan niet ging zouden we terug gaan. Zover kwam het overigens niet. Ofschoon de mist in de Flevopolder als een deken over het land lag was het asfaltpad goed te berijden. Onderweg zag je het pad droger en droger worden. Via Almere-Haven reden we naar de Hollandsebrug en daarna via dezelfde weg retour. Bij Bakboord trakteerde Johan op een bakkie. Hidde en Bert waren blij dat Johan zijn vasthoudendheid had getoond en ze toch waren gaan rijden. In het klassement haalt Bert, Wil in.

De 1000 kilometer is bereikt!

Vandaag een historische rit: Hidde is de 1000 km grens gepasseerd!!! Het weer was hem welgezind (misschien heeft hij hier als weerman enige invloed op kunnen uitoefenen?), dus hoefden we niet al bij de theetuin van Eemnes zijn triomf te vieren. Want een triomf is het: 1000 km staat tot nu toe niet in onze skateboeken. Klasse Hidde! Willy, Bart, Wim en Jeanette waren graag getuige van dit bijzondere moment. Temeer, omdat Hidde eerder al had aangekondigd te zullen trakteren als hij dit historisch moment had bereikt. In Eemlust kwam de appeltaart op tafel, die overheerlijk was. De feestvreugde werd verhoogd toen Hidde de 1000 km medaille kreeg omgehangen. De route van vandaag is bekend: vanaf de carpoolplaats via de theetuin de polder in, op weg naar de pont, over het schapendijkje (met dode rat), naar het gemaal en verder richting Baarn. Na de stop met het draaipontje retour (nog steeds geen geëmancipeerde vrouwen en dat willen we graag zo houden) nog een mooi stuk polder en het laatste stuk via de Wakkerendijk naar de brug over de A27. Jeanette deed een poging die brug als eerste te bereiken. Hidde kon dit (als vers 1000 km man) natuurlijk niet op zich laten zitten en reed haar voorbij. Rest de vraag of het bereiken van de brug de eindstreep is,  of het hoogste punt, dus midden op de brug. Jeanette houdt het bij het laatste. Wat Hidde vindt laat zich raden. Weer een schitterende tocht, met prachtig weer, een vrolijk gezelschap én een medaillewinnaar.
Redactie: inmiddels is Wil ook Bert voorbij gestreefd in het klassement.