Brownies in Vathorst

Willy, Hidde en Jorien hebben een mooie tocht gereden op deze zonnige zaterdag. In afwezigheid van onze voorzitter Johan zou normaal gesproken Hidde de persoon zijn om een route te verzinnen. Dat was echter te hoog gegrepen voor topper Hidde. Jorien stelde voor om een rondje Vathorst te doen. Dan wist ze zeker dat er niet verdwaald zou worden en zij had gisteren brownies gebakken. Ondanks dat deze brownies dus al een dag oud waren werd er unaniem gestemd voor deze bestemming. Wel vanaf de carpool plek bij Baarn. Iedereen kon dan om verschillende redenen rustig aan doen. Heen via het mooie fietspad naar Bunschoten. Een foto bij ons routebord nr 4 mocht niet ontbreken. Dit keer was Wil aan de beurt. Er werden nog wat moppen getapt, maar niet voor herhaling geschikt. Na ruim een uur werd de Eelerberg al bereikt. Koffie, brownies met poedersuiker en nieuwe kunst aan de muur (zie foto: uitzicht van landschap ten Noorden van Vathorst). Voor de terugweg werd besloten voor een route via het pontje en het gemaal. Onderweg nog een prachtige zwaan met jonkies op de gevoelige plaat vastgelegd. Mooie rit van bijna 35 km.

Regen

Niet gereden vanwege de regen.

10 jaar Mijnten klavertje 4

Vandaag staat "het klavertje 4" van Mijnten op het programma. Joop heeft een Henk meegenomen (gaat nu verwarrend worden, deze noem ik dus maar Henk2). Henk2 is een schaatser die ook lekker en mooi op wieltjes kan rijden. Verder is Johan van de partij. Jorien gaat rechtstreeks naar Mijnten. De SkateClubHuizen is dus slechts met 4 personen aanwezig op deze mooie dag waar de regen uitblijft en de temperatuur naar de 20 graden gaat. Als eerste besluiten we het Flevo rondje te doen van 35 km. Dit draait om Nijkerk heeft met als noordelijkste punt het Nijkerkernauw. De wind was zuid-oost 3 en hadden we heerlijk in de rug op het eerste deel van dit rondje. De A28 is deels afgesloten waardoor het druk is op de provinciale weg de polder in, op het fietspad valt het wel mee ;-) Boven Nijkerk steken we een spoorweg over en komt er net na ons een trein. Johan maakt een foto in de berm en daarna lukt skaten niet meer. Er zit een forse kei tussen zijn achterwiel en het remblok. Er simpel uitwerken lukt niet, dus moest er even gesleuteld worden. Na dit rondje (35 km zonder koffie hetgeen uniek mag worden genoemd) komen we weer bij Mijnten, hier haalt Jorien koffie en Johan poffertjes die heerlijk smaken. Joop en Henk2 besluiten het hierbij te laten, Joop heeft een blaar en Henk2 nog een afspraak vanmiddag. Johan en Jorien besluiten tot nog een rondje van 20 km (goed voor het klassement zal ik maar zeggen). Na de break van circa 1/2 uur gaan zij op weg en al vlot voeren een aantal skaters van de Amersfoortse ijsclub zich bij hun. Met 8 personen gaat het toch aardig vlotjes (Johan had goede benen vandaag) naar het stempelpunt waar niet gestempeld behoefde te worden maar Jorien een ijsje aanbood. Daarna ging het weer door tussen de kleinschalige landerijen en mooie boerderijen door. Ook hier lag het tempo redelijk hoog. Uiteindelijk hebben we 53,5 km gereden met een gemiddelde van 18,5 km/uur. Heerlijk gereden op perfect uitgezette routes door Mijnten. Natuurlijk kregen we nog een K4 speldje.Tenslotte wordt Johan die met Joop en Henk2 was meegereden, door een medeskater die toevallig ook in Huizen woonde en Jorien kende (even terzijde: Jorien kent daar iedereen) weer afgeleverd op de carpool.

Regenkans te groot geacht.

Regenkans te groot geacht. Achteraf hadden we kunnen rijden vanavond.

Naar Spakenburg

Vandaag scheen de zon en er stond een zwak windje. Zes personen waren om 10 uur op de carpoolplaats. Als eerste viel op dat Bert er niet was, uit doorgaans ingewijde bron, die strikt anoniem wenst te blijven, vernamen we vervolgens dat hij zich aan het sparen was voor de komende Santiago beproeving . Dat snappen we natuurlijk wel, hij is niet de jongste meer ;-), maar jammer is het wel. Daarnaast viel Jorien een skateverbodsbord op dat bij de carpoolplaats hangt, geen idee hoelang, het hangt ook zo hoog dat het niet snel opvalt. Wellicht dat Hidde dit gaat ophelderen. Hidde had overigens een introducee meegenomen, hij heet Henk en ze kennen elkaar al bijna een halve eeuw. Hierna ontstond een gesprek omtrent de route, in de regio was er een Eemmeerloop en er was de Libelle week. Aangezien Hidde geen taarten wilde tegenkomen werd het Almere dus NIET. Uiteindelijk besloten we naar Spakenburg te rijden en aldaar te beslissen of we via Eembrugge retour zouden gaan of via het Nijkerkernauw. Zo gezegd zo gedaan. Jorien had nieuwe skates bij Mijnten gekocht met roze wielen en reed hier lekker op al was het nog wel een beetje wennen. Eerst op weg naar de pont bij Eemdijk. Hier werden we vrolijk onthaald door de pontbaas en afgerekend als voetgangers (mazzel dus met al die wielen). Daarna doorkruisten we Spakenburg van west naar oost. Op het meest oostelijke punt van de route stond iemand van de Eemmeerloop die al bij voorbaat aangaf dat de dijk was afgesloten, dit hielp de besluitvorming en we gingen op weg naar Eembrugge. Niet viel later kwamen we een voor de meesten nieuwe koffie locatie tegen. Jorien wist hier opvallend goed de weg. Het restaurant heet "de Kooi" en heeft een heerlijk terras iets buiten Spakenburg. Men is hier bezig om het water in de richting van het Eemmeer en Vathorst aan te laten sluiten op deze locatie. De serveerster kwam de bestelling opnemen en iedereen bestelde te drinken, Henk als laatste. Henk bleek onze verslagen trouw gelezen te hebben en vroeg om gebak, dit vond onder de mannen navolging. Met name Wil was erg standvastig maar 1 hapje kon toch geen kwaad? Na lang zeuren ging ze overstag. We lieten het ons goed smaken en het was ook echt lekker. We keken nog even binnen door de glazenvloer naar de glimmende bieropslagtanks. Na deze uitgebreide stop ging het naar Eembrugge alwaar we moesten wachten op een paar bootjes, Hidde en Henk aan de ene zijde en de rest aan de andere zijde. Henk had een prima tempo en kon bijzonder goed meekomen. Hierna door de polder en met het handpontje terug naar de carpool. We hadden lekker gereden. Het enige minpuntje was dat er wat meer verkeer was dan anders en er met name ook brede tractoren op pad waren, waar we een paar keer goed voor opzij moesten. Aangezien we Bert waarschijnlijk niet meer zien, wensen we hem en zijn vrouw een goede reis toe naar Santiago. Het is per slot van rekening maar 2375 km!

Skaten met windkracht 4

Hidde en Johan zijn de enigen die het aandurfden vanavond. Wil had bij voorbaat al last de wind (niet duidelijk welke wind ze bedoelde ;-). Wij besloten vanaf de carpool te starten en naar Almere-Haven te rijden. Dus tegen de brug op en er weer af. Daarna naar het cirkelbos, bij de nudisten camping was niets te zien, was te koud denk ik. Via het Cirkelbos en het kasteel ging het binnendoor naar Almere-Haven. Hier trakteerde Johan op een ijsje. We hadden nu de tegenwind gehad en dus ging het grotendeels voor de wind langs de dijk naar de Stichtsebrug. Daar waren 2 dames op de fiets die de weg vroegen naar Huizen, Johan wees ze het fietspad. Echter toen wij op de brug kwamen zagen we dat ze de trap hadden genomen, hier moest natuurlijk iets van gezegd worden. In een Limburgs accent kwam het excuus dat ze niet wisten dat het fietspad door naar boven liep. We hebben het maar geaccepteerd. Overigens waren de dames op weg naar een B&B aan de grensweg in Huizen. We wezen ze nog even op het fietspad dat ze langs het water konden volgden en gingen daarna de brug af, wederom met de wind in de rug. Bij de carpool bleek dat we 31.2 km hadden gereden. Iets meer dan we dachten. Het was een goede rit.

Toch maar niet

Plaatjes zeggen meer dan woorden.

Rondje Weerwater

Met ons vieren reden we naar de standaard opstapplek bij de visstek. Besloten was een rondje Weerwater te doen, niet te gek voor de woensdag en ook wat luwte opzoekend van gebouwen en bos. Het waaide namelijk nog al. Op zich wel een verrassing dat we konden skaten vanavond want vanmiddag was er sprake geweest van stevige buien. De route ging langs de vaart naar de Arnolda hairpin om vervolgens langs de spoorbaan naar de stad te rijden. Daarna dwars door de stad naar het Weerwater om een kopje koffie aangeboden te krijgen door Jorien in het vernieuwde Lido. Het was inmiddels een beetje gaan spetteren maar dat mocht geen naam hebben. Na de koffie reden we via het kasteel weer retour naar de auto. Jorien en Hidde hadden in de nacht van 4 op 5 mei het bevrijdingsvuur gehaald voor Amersfoort uit Wageningen. Zie het bericht van 4 mei.

Bevrijdingvuur in Wageningen gehaald op skates

Het was op 4 mei rond 22:00 's avonds dat Jorien en Hidde zich meldden in het clubhuis van de Amersfoortse IJs Vereniging (kortweg www.aijv.nl) Ze gingen met nog 31 rolschaatsers en ongeveer 10 hardlopers het bevrijdingsvuur op halen in Wageningen en brengen naar kamp Amersfoort in Amersfoort. Opgepropt in een Amerikaanse schoolbus ging het richting Wageningen. Daar uitgestapt moesten we nog wel 1,5 km lopen alvorens ons te meldden in de fuik. Daar was het even wachten op de steden die ons voor gingen maar rond de klok van 01:00 kregen wij ons vrijheidsvuur en konden we onderweg de duisternis in. Getooid met hoofdlampjes en lampen op de skeelers was het een erg leuk gezicht wanneer we ergens de bocht om gingen. 

Omdat we de lopers af en toe moesten laten inlopen hadden we 4 lange stops. Rond de klok van 05:00 uur waren we gezamenlijk met de lopers (37 km hardlopen, petje af) bij kamp Amersfoort waar de burgervader op ons stond te wachten. Daar werd het vuur overgedragen en het vrijheidsvuur van Amersfoort ontstoken. Daarna nog een kleine 4 km naar het clubgebouw van de AIJV waar we een heerlijk ontbijtje kregen, .................. en rap naar huis en in ons mandje. Een bijzondere en leuke ervaring !!! Te meer daar de helft van onze club kinderen waren. De 2 jongsten waren 9 jaar !!! Toppertjes.

Wallen van gipskruid

Om 10 uur stond Bart, Bert en Johan op de carpool. Het was fris door de frisse (zeg maar koude) noordenwind. Dus de route moest eerst noordelijk. Al gauw was bepaald dat we de polder in moesten en dus reden we naar de Shell. Eerst 12,3 kilometer tegen de wind in naar het noorden. De bermen stonden vol met gipskruid van circa 60 cm hoog, de bomen met het frisse groen en natte neuzen van de skaters (geen idee wat dat er mee te maken heeft maar 't klinkt wel leuk). Hierna ging het met wind in de zij naar het uitzichtspunt over de Oostvaardersplassen, altijd leuk om even te kijken. Bert verteld over zijn voorbereidingen voor zijn fietstocht naar Santiago, ze hebben een eigen blog op http://wezijnerbijna.blogspot.nl/ (erg leuk), we kunnen ze straks dus volgen. Naar de korte pauze ging het met de wind mee naar Almere-Buiten en via een eerdere afslag naar rechts kwamen we via goede paden bij de koffie. Overigens passeerden we op dit stuk en nieuwe fiestbrug en fietspad dat het water oversteekt, iets om dit jaar uit te proberen. Bart trakteerde op koffie met appelstrudel. Hierna ging het via het spoorbaanpad en langs de vaart weer retour naar de auto. Net geen 40 kilometer, maar wel lekker gereden.