Vandaag scheen de zon en er stond een zwak windje. Zes personen waren om 10 uur op de carpoolplaats. Als eerste viel op dat Bert er niet was, uit doorgaans ingewijde bron, die strikt anoniem wenst te blijven, vernamen we vervolgens dat hij zich aan het sparen was voor de
komende Santiago beproeving . Dat snappen we natuurlijk wel, hij is niet de jongste meer ;-), maar jammer is het wel. Daarnaast viel Jorien een skateverbodsbord op dat bij de carpoolplaats hangt, geen idee hoelang, het hangt ook zo hoog dat het niet snel opvalt. Wellicht dat Hidde dit gaat ophelderen. Hidde had overigens een introducee meegenomen, hij heet Henk en ze kennen elkaar al bijna een halve eeuw. Hierna ontstond een gesprek omtrent de route, in de regio was er een Eemmeerloop en er was de Libelle week. Aangezien Hidde geen taarten wilde tegenkomen werd het Almere dus NIET. Uiteindelijk besloten we naar Spakenburg te rijden en aldaar te beslissen of we via Eembrugge retour zouden gaan of via het Nijkerkernauw. Zo gezegd zo gedaan. Jorien had nieuwe skates bij Mijnten gekocht met roze wielen en reed hier lekker op al was het nog wel een beetje wennen. Eerst op weg naar de pont bij Eemdijk. Hier werden we vrolijk onthaald door de pontbaas en afgerekend als voetgangers (mazzel dus met al die wielen). Daarna doorkruisten we Spakenburg van west naar oost. Op het meest oostelijke punt van de route stond iemand van de Eemmeerloop die al bij voorbaat aangaf dat de dijk was afgesloten, dit hielp de besluitvorming en we gingen op weg naar Eembrugge. Niet viel later kwamen we een voor de meesten nieuwe koffie locatie tegen. Jorien wist hier opvallend goed de weg. Het restaurant heet "de Kooi" en heeft een heerlijk terras iets buiten Spakenburg. Men is hier bezig om het water in de richting van het Eemmeer en Vathorst aan te laten sluiten op deze locatie. De serveerster kwam de bestelling opnemen en iedereen bestelde te drinken, Henk als laatste. Henk bleek onze verslagen trouw gelezen te hebben en vroeg om gebak, dit vond onder de mannen navolging. Met name Wil was erg standvastig maar 1 hapje kon toch geen kwaad? Na lang zeuren ging ze overstag. We lieten het ons goed smaken en het was ook echt lekker. We keken nog even binnen door de glazenvloer naar de glimmende bieropslagtanks. Na deze uitgebreide stop ging het naar Eembrugge alwaar we moesten wachten op een paar bootjes, Hidde en Henk aan de ene zijde en de rest aan de andere zijde. Henk had een prima tempo en kon bijzonder goed meekomen. Hierna door de polder en met het handpontje terug naar de carpool. We hadden lekker gereden. Het enige minpuntje was dat er wat meer verkeer was dan anders en er met name ook brede tractoren op pad waren, waar we een paar keer goed voor opzij moesten. Aangezien we Bert waarschijnlijk niet meer zien, wensen we hem en zijn vrouw een goede reis toe naar Santiago. Het is per slot van rekening maar 2375 km!
