Vandaag was Bert ingewisseld voor Hidde, die voor een kort (voor hem dan) rondje koos i.v.m. de verjaardag van zijn lief. Hidde wilde wel weer naar Almere; de rest wilde wel wat anders. Flexibel als Hidde is, werd het parkeren bij de Stichtse brug en vandaar de polder in, richting Nijkerk. Aardig
fris windje, maar dat weerhield menigeen niet om erop uit te trekken:
fietsers, wandelaars, auto’s, vrachtwagens, bootmensen, Nederland was
ontwaakt. We hebben het nog nooit zo druk gezien op deze route. Op
een gegeven moment weerden we gepasseerd door een dikke vrachtwagen;
Bart was wel onder de indruk van de geringe ruimte die ons op de weg
werd gelaten. Toen hij de rest wilde laten weten hoe hij dit had ervaren, maakte hij een onverwachte capriool. Gelukkig
hield hij zich staande door de berm op te gaan zoeken, weliswaar via
een vuistslag op het voorhoofd van Jeanette, maar die was allang blij
dat Bart overeind bleef. Bij de voorverkenning van de mannen voor het koffiemoment bleek de eerste strandtent dicht; dan maar naar Zoet en Zee. Ook dicht! Dan maar op het terras, waar Hidde zijn sigaretje kon roken en waar we even later ook konden bestellen. Allerlei grappen gingen over tafel, maar ook het wel en wee van (ex)clubgenoten passeerden de revue. Ondertussen passeerde ons een eenden paar: zij voorop, hij met 2 krulstaartveren er achteraan. Over die krulstaartveren wist Hidde een interessante biologieles te geven (iets met voorjaar en nageslacht). De buitensessie werd afgesloten met een filmpje op Hidde’s mobiel van een belaagde vrouwtjes eend door meerdere mannetjes. De natuur wil wat. En de mannetjes ook. Gelukkig: het restaurant kon ons nu toch binnen ontvangen, want het werd te koud en de koffie was er ook nog niet. Jeanette kon de verleiding van appeltaart niet weerstaan; de rest hield stand. Binnen
werden allerlei plannen besproken: rondje Ermelo, technieklessen van
Jorien, skaten in Amersfoort, het wordt een mooie zomer! Terug
via de dijk, met de wind in de rug, langs de fraai gekleurde windmolens
(en een jongetje dat geen trappers op zijn fietsje? had, maar in rap
tempo naast zijn vader loopfietste). Hidde leefde zich helemaal uit, de anderen deden dit op hun manier en in hun tempo. Kortom: een heerlijke tocht; smaakt naar meer!
Vandaag was Bert ingewisseld voor Hidde, die voor een kort (voor hem dan) rondje koos i.v.m. de verjaardag van zijn lief. Hidde wilde wel weer naar Almere; de rest wilde wel wat anders. Flexibel als Hidde is, werd het parkeren bij de Stichtse brug en vandaar de polder in, richting Nijkerk. Aardig
fris windje, maar dat weerhield menigeen niet om erop uit te trekken:
fietsers, wandelaars, auto’s, vrachtwagens, bootmensen, Nederland was
ontwaakt. We hebben het nog nooit zo druk gezien op deze route. Op
een gegeven moment weerden we gepasseerd door een dikke vrachtwagen;
Bart was wel onder de indruk van de geringe ruimte die ons op de weg
werd gelaten. Toen hij de rest wilde laten weten hoe hij dit had ervaren, maakte hij een onverwachte capriool. Gelukkig
hield hij zich staande door de berm op te gaan zoeken, weliswaar via
een vuistslag op het voorhoofd van Jeanette, maar die was allang blij
dat Bart overeind bleef. Bij de voorverkenning van de mannen voor het koffiemoment bleek de eerste strandtent dicht; dan maar naar Zoet en Zee. Ook dicht! Dan maar op het terras, waar Hidde zijn sigaretje kon roken en waar we even later ook konden bestellen. Allerlei grappen gingen over tafel, maar ook het wel en wee van (ex)clubgenoten passeerden de revue. Ondertussen passeerde ons een eenden paar: zij voorop, hij met 2 krulstaartveren er achteraan. Over die krulstaartveren wist Hidde een interessante biologieles te geven (iets met voorjaar en nageslacht). De buitensessie werd afgesloten met een filmpje op Hidde’s mobiel van een belaagde vrouwtjes eend door meerdere mannetjes. De natuur wil wat. En de mannetjes ook. Gelukkig: het restaurant kon ons nu toch binnen ontvangen, want het werd te koud en de koffie was er ook nog niet. Jeanette kon de verleiding van appeltaart niet weerstaan; de rest hield stand. Binnen
werden allerlei plannen besproken: rondje Ermelo, technieklessen van
Jorien, skaten in Amersfoort, het wordt een mooie zomer! Terug
via de dijk, met de wind in de rug, langs de fraai gekleurde windmolens
(en een jongetje dat geen trappers op zijn fietsje? had, maar in rap
tempo naast zijn vader loopfietste). Hidde leefde zich helemaal uit, de anderen deden dit op hun manier en in hun tempo. Kortom: een heerlijke tocht; smaakt naar meer!
