Stralend weer, lekker windje, leuk gezelschap, dat
al vóór de verzameling op de carpool ideeën via de mail lanceerde, die
vervolgens ‘live’ gedegen werden besproken, rekening houdend met
datzelfde windje: welkom in de B-categorie! Vandaag bestond deze uit Willie, Arnolda, Bart en Wim (beiden op de skates aankomend bij de carpool) en Jeanette. Het
werd een ritje door de Eempolder richting Bunschoten via het gemaaltje,
met als uitgangspunt: we blijven bij elkaar en helpen en steunen waar
wij kunnen (hierover later meer). De
polder deed haar best om nóg mooier te zijn dan voorgaande lentes: veel
grutto’s, kieviten, koeien, paarden, allemaal met jong grut:
hartverwarmend! Met een lekker ontspannen tempo werd Eemlust bereikt,
alwaar koffie en thee werd genuttigd, getrakteerd door Arnolda, die
onlangs 50 is geworden (nee, dat zou je zeker niet zeggen). Gezien de
gezonde leefstijl van allen werd er niet voor gebak gekozen. Dit hoeft
overigens geen verplichte B-categorie-leefstijl te worden
J.
De andere skaters (de A-categoristen) werden node gemist, maar dit
nodigde ook uit om anekdotes over hen te vertellen. Hierover wordt
verder niet uitgeweid: wij kennen onze grenzen. Omdat Jeanette het deze
keer passender vond om niet met skates en helm het etablissement te
betreden, deed zij deze in het portaaltje uit en af. Om vervolgend over
een natte mat naar het terras door te lopen: ai, niet lekker. Tijdens de
pauze ietwat opgedroogd, maar omdat het toch wel handiger is om zonder
skates de ober te informeren, dat we wilden betalen, op de tenen weer
dezelfde mat belopen, en weer retour naar de groep en na de betaling
weer via die ….. mat. Met natte sokken in nieuwe skates leek haar niet
een goed idee, dus uitgetrokken en met blote voeten in de skates. De
sokken om het buiktasje gegord en voorwaarts. En niemand die zijn of
haar droge sokken aanbood en/of de natte sokken wel wilde vervoeren:
jammer; we zouden elkaar toch helpen en steunen?Na
de pauze richting Bunschoten, zijwind mee. Bij de stadsgrenzen
aangekomen weer dezelfde weg retour, met straffe zijwind tegen. Gezien
de wens om op tijd weer bij de carpool te zijn, deze (verstandige)
beslissing genomen. Bij het gemaaltje aangekomen maakte Wim op uiterst
galante wijze een spagaat door de leuning bij het hellinkje niet goed
vast te pakken en door te glijden naar de onderleuning. Als elastiek
kreeg hij z’n benen weer in de gewenste stand. Arnolda vond het
interessant om de haag bij datzelfde hellinkje tot nadere inspectie te
onderwerpen: hilariteit alom, met bezorgde blik van de mensen die al
over het bruggetje waren (wat nou helpen en steunen). Op een kleine
schaafwond van Wim na konden we weer ongeschonden verder en werd de
tocht lachend voortgezet. Wim reed via de kortste weg naar zijn huis en
de rest reed in (sub)treintje naar de carpool, alwaar zij op tijd
arriveerden om naar het volgende feestje te gaan. Een tocht met een
gouden randje!
